چه حس خوبیه. . .
شبا موقع خواب عشقت سرشو بذاره روی بازوهای مردونت. . .
با موهاش بازی میکنی. . .
چشاش با بوسه ببندی. . .
آروم آروم تو بغلت خوابش بگیره ولی تو هنوز بیداری. . .
دوست داری فقط نگاش کنی. . .
همینطوری که داری نگاش میکنی اشکات سرازیر شه. . .
تو دلت پیش خودت بگی:
نباشی میمیرم.
تو چه گفتی سهراب؟
قایقی خواهم ساخت.
با کدوم عمر دراز؟
نوح اگر کشتی ساخت،عمر خود را گذراند
با تبر روز و شبش،بر درختان افتاد
سالیان طول کشید،عاقبت اما ساخت
پس بگو ای سهراب.شعر نو خواهم ساخت
بیخیال قایق.
یاکه میگفتی.
تا شقایش هست زندگی باید کرد؟
این سخن یعنی چه؟
با شقایق باشی.زندگی خواهی کرد
ورنه این شعرو سخن
یک خیال پوچ است
پس اگر میگفتی.
تا شقایق هست،حسرتی باید خورد
جمله زیباتر میشد
تو ببخشم سهراب.
که اگر در شعرت،نکته ای اوردم،انتقادی کردم
بخدا دلگیرم،از تمام دنیا،از خیال و رویا
بخدا دلگیرم،بخدا من سیرم،نوجوانی پیرم
زندگی رویا نیست
زندگی پر درد است
زندگی نامرد است،زندگی نامرد است
باید کسی را پیدا کنم که دوستم داشته باشد
عشق هم نمیخواهم اصلا،فقط دوستم داشته باش
آنقدر که یکی از این شب های لعنتی
آغوشش را برای من و یک دنیا خستگی ام بگیرد
بعد همانجا بمیرم،تانبینم
روز های آینده را روزهایی که دیگر دوسم ندارد
و دیگر مرا در آغوش نمیگیرد
همان کاری را که باید هنگامی که در آغوش تو بودم میکردم
باید میمردم همان موقع که عاشقم بودی.
وقتـ ـے با تو هـَــ ـستَم، زَمان خوب می گذرد ولی حیف زود میگذرد، مَن مَسخ میشَوَمـ . . .
تَرجیح میدَهَم هَم آغوشَت. باشَم تا سَردے تَنَم را با گرمیه آغوشَـت تاخت بـِـزَنَمـ
زیر یک درخت و آسمانے آبے ، به جنگِ بوسه با لَب هایمان برومـ
وَقتـے با تو هَستم، زَمان مـے رود، هَمه ے دُنیا دَر آغوشَم جَمع میشود
اَما فقط با تــُــ♡ـو مست مـےشوم
اے کاش مـےشد زَمان رو نگه داشــت
درباره این سایت